நிலாப் பெண்ணே…

நீ
தூரமாகவே இரு
நித்தம் இரவுகளில்
எனைப் பார்த்துக்கொண்டே

நான்
உனது தூரத்து
சொந்தக்காரன்

அறிவியல் பூர்வமாக
உனது தன்மைகள்
எல்லாம் பொய்!
நீ மட்டும் மெய்
எனது மார்ப்புக்குள்

நீ
அரை முகம் காட்டினாலும்
அதில் தான்
மயக்கம்
அதிகமாகிறது
என்னுள்
இவ்வாறு உளரலோடு…

என் கனவு விடிகிறது
துயிலைக் கடந்து
நீயும்
விலகிப்போகிறாய்
உன் சூரியனை
விட்டு…